Benim bir dedem vardi, cok oldu gideli...

Bi oglum var adini tasiyan, bi de kuzenim.. Onun gibi harika bi insan olsunlar diye.. Dogan butun cocuklara onun adini versek yeter mi ki?
En cok beni severdi..bi de Aylus'unu, bi de Ayse'sini, bi de Cuneyt'ini, Nilufer kizini..herkesi en cok o severdi, cok erken gitti. Ben onun torunu olmanin tadini, keyfini, guzelligini, ayricaligini daha yeni anlamaya baslamisken gitti... nurlarda yatacagina, geceleri yataginda yatsaydi, ben ona nur olsaydim.. Sen benim aksesuarimsin, susumsun, kiymetlimsin derdi bana. Babamdi, dedemdi.. adamdi. Herkes yikilsa bi o ayakta kalirdi, kahramandi..dedem; hallederdi!
   Ilkokuldayken cikis saatinda yagmur bastirdiysa, semsiye almadigimi biliyorsa isi gucu birakir, semsiyeyle okula gelirdi. Ogretmenim de belki unutmustur diye bi yedek semsiye de ona getirirdi. Ilkokul, ortaokul lise hayatim boyunca, tam 12 sene her sabah kalkip bana kahvalti hazirladi, tabagimdaki peynirleri bile lokma lokma keserdi. Bana oruc tutmayi , namaz kilmayi ogretti. Onunla sahura kalkmak dunyanin en guzel seyiydi. Bugun benim su yasimda tek nefeste tirmanamayacagim Susuzdede Parkina beni her seferinde omuzunda cikardi. Annemle oturdugumuz evde bi gece annem yokken bocek cikinca geldi, bocegi atip gitti, oldurmedi ama, hicbirseyi oldurmezdi. Yemekte corba oldugu zaman karabiberle sevgilisinin bas harfini cizmeden o corba icilmezdi. Aylus'una siir yazip gul almadan sevgililer gunu gecmezdi. Banyodan sonra saclarimi tarayip kuruturdu. Dunyanin en iyi babasi secilse suphesiz o olurdu..
Mektup katlamayi, kiraz toplamayi, tahin pekmez yapmayi, ayakkabi baglamayi, dua etmeyi, inanmayi, iyi insan olmayi, ahlaki, erdemi o ogretti bana. Olumle cenk ederken bile yuzu guluyordu, suursuz hasta yataginda doktorlari hayalinde kurdu sofraya davet ediyordu. Annemle beni gormedigi halde, yogun bakimda uzaktan onu seyrettigimizi bilir gibi isimlerimizi seslendi bigun, o gun bizimle son selamlasmasiydi...
Isyan simdi geri kalani hayatin. hep ozlemek.. Gozleri dolmak degil, bagira cagira, kapi duvar tekmeleye tekmeleye aglamak. Bunca gereksiz insan bilmem kac yasina kadar yasrken benim kiymetlim nasil boyle erken gider diye sormak. Kokusunu hatirlamak. Hayatta asla bi daha o kadar iyi bi insanla karsilasamayacagini bilmek. hergun, cennetten beni, oglumu gorsun diye dua etmek. Vakti geldiginde , birgun onunla bir yerlerde tekrar bulusmak, yine onun torunu olmak, dede diyebilmek...
12 sene oldu Figo'm gideli, bizi yetim birakali. Olumun sevimsiz damariyla ilk karsilasmamdi. Dun varken bugun yok olan bir can, bir insani ancak bu kadar hirpalardi...
Derler ya cok sevdigin birini kaybettigin gun 40 mum yanarmis insanin icinde, sonra her gun bi tanesi sonermis, acisi dinermis ama 40. mum hic sonmez, omur boyu sana o aciyi hatirlatirmis. Dedem gidince degil 40, 40 bin mum yandi sanki icimde, icim degil sade, disim, evim, sehrim yandi gitti, cocuklugum, anilarim kul oldu sanki. Hayat akiyor tabi akmasina hicbirsey yokmus gibi, sanki simdi bir eksik degilmisiz gibi. Hic beklemedigin bir an eski bir video kaydi hazirliksiz yakaliyor seni ve yuregini tekrar sokuyor yerinden...
Canim dedem, ikimiz de cok uzaktayiz simdi evimizden, ben haftaya donuyorum, keske sen de donebilsen, bir senedir hasretini cektigim herkesi gorecegim umidiyle gittigim evimizde keske sen de olabilsen... Hep aklimdasin, hep icimdesin guler yuzlum.. nolur beni duyuyor, goruyor ol...