10 Ağustos, 2011

Skype'in ne oldugunu bilmeyenler, bir skype hesabi olmayanlar ne kadar sansli olduklarini bi bilseler... Uzakta yakinlari olmayan sansli insanlar... Annesinin babasinin yuzunu iki dakka gormek icin saatlerce randevulasmaya calisan cocuklardan habersiz.. evet annem gitti, bu yazi o yazi. Bir haftadir cekirdek ailemle basbasa dunyanin obur ucunda yeni habitatima alismaya calisiyorum. Bazen cok sikici, bazen cok yalniz, bazen cok yurekli ve sersem. ani anina uymayan bi ruh durumu. Bi an ustume cokuyor aradaki bilmem kac bin kilometre, canim aciyor ozlemekten, 5 yasinda ufacik bi kiz cocugu gibi annemi istiyorum diye aglayasim geliyo, bi an kocaman bi kadin oluyorum herseyin harika olacagina kendi kendine sozler verip iknaya calisan. Ilk ben mi ayrildim yuvadan diyorum, herkes nasi yapti ben de yapicam elbet diyorum. Cok guclu oluyorum o an. Gucum herseye yeter saniyorum. En harika cocugu ben yetistiricem, en iyi evlilik benimki olucak, en guzel isi ben bulucam, en has arkadaslari ben edinicem, burda olmanin tadini cikaricam saniyorum. Oylesine sanmak da degil, baya inaniyorum hepsine. hayatim boyunca herseyin cok iyi olacagina inandim ve cogunlukla oldu, allah beni oyle harika bi aile ve oyle tatli dostlarla donatti ki, sahip oldugum ne varsa hep en iyi oymus gibi geldi, hep sukrettim. Cok sansliydim, Muna'nin degisiyle kendi kendimin sans tavuguydum :) Zeyno da benden bahsederken mutlaka bi "gunes" koyar cumlenin bi yerine, daha ne istenir ki? iste simdi bu kadar dostluk ve aile ozlemi cekmemin sebebi bu... Cok harika insanlar var etrafimda, birden top yekun gunluk hayatimdan eksilince bu harikalar, insan dengesini kaybediyor. Ip ustundeki cambaz gibi, bi bi tarafa egiliyor, tam dusucekken obur tarafa verip agirligini kurtariyor. Ben de oyle, bi ozlem tarafina egiliyorum ipin, asagilara dusecegimi farkedince cekirdek ailem tarafina egiliyorum ve kurtariyorum. Oglum ve kocam oyle degerli ki ruhumun dengede kalmasini sagliyor.... Dengemi bozacak her turlu hareketten kacinip dumduz yurumeye calisiyorum, Kuyruk hep dik!
Genel durumum budur, cambazliktan arta kalan zamanlarda kendimi mesgul tutmaya calisiyorum, yeni bi arkadasim var, Lorenzo'dan az buyuk iki cocugu var. Hem cocuklar iyi anlasti, hem de biz. Bu hafatsonu kocalarimiz da tanistirip onlarin nasil anlastigini da gorucez. Ikisinin de adi Michael, sempatik bi tebessum yaratir adaslar, insallah onlar da iyi anlasirlar... Iste bu yeni arkadasimla planlar yapiyoruz, cocuklari eglicek yerler buluyoruz. Sonra spora basladim, o da biraz oyaliyor, hem sonra insan sikintiya da alisiyor :) cok siki bi facebook'cu olmamdan mutevellit herkesin gezmesine tozmasina, kiminle nerede olduguna hakimim evelallah ama iste kordon ve Cesme resmi gordukce icim gidiyo biraz. Sonra bi de Skype var, iste en yakin arkadasim o :) Gozdeyle konusuyorum, annesinin yaninda Urla'da, her metrekaresini bildigim evi bilgisayardan gorup icim bi hos oluyo, sonra Gozde haini karsimda Dilek teyzemin firinda biber dolmalarindan yiyo, canavar ruhlu insan! babamla, cici annemle konusuyorum, onlar da yazliktan gelip gelip kosa kosa bilgisayar basina oturuyorlar, Lorenzo bi dede diyo, babamin cigliklar muhtemelen karsiyakadan duyuluyo:) Kardesimle konusuyoruz, bi oturduk mu kalkmiyoruz, dedikodu dedikodu.. Cok gec buldugum kiz kardesim, paylasabilecegimiz onca seyi benim kafasizligim yuzunden kacirdigim kardesim, beni ne kadar sevdigini cok once anlamis olmayi istedigim kardesim.. halbu ki ne guzelmis kardes olmak... Dayimlarla konusuyorum, yengemi gorunce cok agliyorum, neden bilmiyorum, yas araliklarimiz yuzunden ablam gibi olmasindan belki, cok seviyorum onu. Dayim, cocuklar. Agliyorum yine, yazilmiyor... Ananemi de gosteriyor bana arkadasim skype, o mis kokusunu geciremiyor Aylusumun bilgisayar benim tarafa ama olsun, gormek de guzel. Buyudugum evde bir bilgisayar, karsisinda Aylus... Teknolojik soka tabi kalmis bir nesil onunki. evlerinde degil telefon elektrik bile olmayan bir grup 60 yas ustu insan simdi bilgisayarla dunyanin obur ucundaki torunlariyla goruntulu konusuyor. Soka bak, kafadaki karisikliga bak... Artik sorgulamiyor durumu, gordugune seviniyor o kadar. Arnavut damari var kendisinde, hele hafif yollu dalga gemeye calis yersin paparayi. Bi kere Ankaraya geldiginde kizdirdim, bi baktim girdi iceri topladi valizi ben gidiyorum diye durdu kapiya :) Ozgur ruh! gezgin Ayla, bilmem kacinci dunya turuna bu sene baslaman dilegiyle canikom:) Ananelerin en guzeli sen misin diye dusunuyorum bazen :) Artist seni! :) Iste annemle konusuyorum bi de... Nasil anlatsam ki... Konusuyoruz iste, oylesine.. dokunsan aglicak iki insan aglamamak icin nasil sacmalarsa oyle konusuyoruz. Uyusturulmus gibi.. hicbisey yokmus gibi. Pek saglikli olmadigini dusundugum bir netamet icinde. Gerisini gorucez elbet. Belki bu durgunluk guc vericek bana bilemiyorum. Son uc aydir annemle beraber yasadik yasadik, simdi yok, o nasil bosluk?? Iste boyle bosluk..BOS-LUK...
Kendime yeni bi cember yeni bi sisitem kurmaya calisiyorum iste. Varlarimla yoklarimi kefelere koyup dokup sacmadan gitmeye calisiyorum.
Bilgisayar ekranina ilistirilmis bir hayat sahibiyim, ailemin gul yuzunu gormek icin internetten medet uman, hafif depresif bir kucuk kizim.
Ben; Harika bir erkek cocuk sahibi , en tatli kocayla evli, guzel bi sehrin guzel bi evinde yasayan sansli, becerikli ve hos bir kadinim ;)
Hepinizi selamlarim...

2 yorum:

  1. Gurbet zordur gercekten, yasamayan bilmez...ufacik seyler gozyaslarinin sel olmasini saglar...dedigin gibi en ufak bir cagrisim gogsunu sikistirir..ama su da var, alisiyorsun be Oya'cim...hele ki ufak bir toddler ile bogusurken bir bakmissin gecivermis zaman ve sen daha cok guzellikleri ve artilari gorur olmussun. Hayatinizin bu yeni sayfasinda bol mutluluk, eglence ve sans diliyorum..
    Love from Izmir ;))
    J.

    YanıtlaSil
  2. Merhaba,
    Yazını görünce gözyaşlarıma hakim olamadım ve merhaba demek istedim..
    Hasretlik çok zordur seni çok iyi anlıyorum, yurt dışında çıkmadım (çünnkü işte bu özlemden dolayı cesaretim yok açıkçası;)
    ama bende hep dışarılardaydım :( otogarlardan havaalanlarından nefret ettim :( her o ayrılık anı geldiğinde kalibimin üstüne resmen birşey oturur.. annemlerin gözlerine bakamaz hale gelirim. Bi Baksam, vazgeçicem, gitmicem :( ama gitmek zorundasın bunu biliyosun, zor çok zor..
    Gittikten sonra başlıyosun kendi kendini telkin etmeye, zaman geçtikçe alııyorsun.. kendine meşgaleler buldukça rahatlıyorsun.. senin, bebeğinin,eşinin çok güzel günleri olacak orda, mutlu, sıcacık bir yuva:):) izmir'i de bu aralar merak etme, sen gelinceye kadar gözümüz gibi bakacağız ;)
    İzmir'den selamlar, Lorenzoyu da öpüyorum..
    Banu (Hatırlatma:Nilüfer Yenge'nin kuzeni :))

    YanıtlaSil